လကုန္ရက္မ်ားတြင္လည္းေကာင္း ျမိဳ႕နယ္အဆင့္ပညာေရးလွဳပ္ရွားမွဳမ်ားတြင္လည္းေကာင္း တစ္ခါတစ္ရံ သူမကုိ ေတြ႕ဆုံခင္မင္ခဲ့ဖူးသလုိ ေတြ႕ဆုံတုိင္းတြင္ လွဳိက္လွဲစြာ ေလးေလးစားစား မသိသည္မ်ားကုိ ေမးျမန္း တတ္သူ ပညာေရး ညီမငယ္တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ေမလ ၂၆ ရက္မွ ၃၀ရက္ေန႕ တြင္ ထက္လယ္မူေက်ာင္းအုပ္ၾကီးမ်ား သင္တန္းတက္ရာတြင္မူ ဘီအခန္းတြင္ အတူတူတက္ခဲ့ျပီး တစ္အုပ္စုတည္း က်ခဲျခင္းႏွင့္ မိမိဦးေဆာင္ေဆြးေႏြးသည္ကုိ တက္ၾကြစြာ လုိက္ပါေတြးေခၚေဆာင္ရြက္ခဲ့သျဖင့္လည္း စိတ္ထဲတြင္ သူ၏ သ႑ာန္သည္ အထင္အရွား ရွိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ သူကား တာခ်ီလိတ္ျမိဳ႕နယ္ မုိင္းကုိးေက်းရြာအုပ္စု ယန္းခမ္းေက်းရြာ ယန္းခမ္းအမက ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီး ေဒၚေအးသီတာထြန္းျဖစ္ပါသည္။
ရန္ကုန္သူဗမာလူမ်ိဳးျဖစ္ေသာ္လည္း ေက်းလက္ေဒသကုိ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ားကုိ ခ်စ္ခင္သူျဖစ္ေၾကာင္းသိရပါသည္။ သူ၏ နာေရးအတြက္ လုိက္ပါမပုိ႕ေဆာင္မီတစ္ရက္ႏွင့္ လုိက္ပါပုိ႕ေဆာင္သည့္ ယေန႕(၈.၆.၁၄) တနဂၤေႏြေန႕တြင္ ႏွစ္ၾကိမ္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ဒုတိယအၾကိမ္မွာ ယူနီေဖာင္းျပည့္ ေက်ာင္းအုပ္စုမွဴး အျဖစ္ အုပ္စု၀င္ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးမ်ားႏွင့္ သူ႕အား ေနာက္ဆုံးႏွဳတ္ဆက္ပုိ႕ေဆာင္ရန္ေရာက္ရွိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေက်းရြာႏွင့္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံျခင္းျဖင့္ သူ႕ကုိ ေက်းရြာမွ ေလးစားခ်စ္ခင္မွဳအျပည့္ရွိေၾကာင္း မ်က္၀ါးထင္ထင္ေတြ႕ ရွိခဲ့ရပါသည္။ ယန္းခမ္းရြာတြင္ သူေရာက္ရွိသည္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္သည္မွာ (၇)ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။
တပည့္မ်ားမွာလည္းေၾကကြဲသည့္ၾကားမွ သူ႕နာေရးတြင္ အခ်ိန္ျပည့္ကူညီေနၾကေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။သူ႕တပည့္ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းေက်ာင္းသူမ်ားပင္ အျဖဴအစိမ္းယူနီေဖာင္းျဖင့္ လာေရာက္ကူညီေနၾကသည္။ ယန္းခမ္းရြာအတြင္းမွ ရွမ္းတုိင္း ရင္းသားႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်သူ မိတၳီလာသူ ဗမာအမ်ိဳးသမီးမွာ အသားအေရႏွင့္စကားေျပာပုံမွာ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားပုံစံ အတုိင္း ထူးျခားစြာေတြ႕ရေသာ္လည္း ဗမာလုိတစ္မ်ိဳး ရွမ္းလုိတစ္ဖုံ ေျပာဆုိျပီး နာေရးုကို အပင္ပန္းခံဦးေဆာင္ ေဆာင္ရြက္ေနသည္ကုိလည္း ေလးစားစြာေတြ႕ေနရပါသည္။ ကြယ္လြန္သူ ဆရာမၾကီးအားလည္း လြန္စြာေလးစား ခ်စ္ခင္ေၾကာင္းသိရပါသည္။သူ၏ ငယ္သူငယ္ခ်င္း တာခ်ီလိတ္ျမိဳ႕နယ္ စန္းလုအမကေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီး ေဒၚနန္းခမ္း၀ါ ထံမွလည္း သူ႕အေၾကာင္း အထူးၾကားသိခဲ့ရပါေသးသည္။ ေက်းရြာမွ အဘုိးအဘြားမ်ားမွာလည္း မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ စိတ္မေကာင္းမွဳကုိ အထင္အရွားေတြ႕ျမင္ေနၾကရပါသည္။
သူ၏ေက်ာင္းကုိ တစ္ေဆာင္မွႏွစ္ေဆာင္ အျပင္ ကေလးမ်ား၏ သင္ၾကားသင္ယူမွဳတုိးတက္ေရးအတြက္ သူၾကိဳးစား ေဆာင္ရြက္သြားမွဳမ်ားစြာကုိလည္း ကုိယ္တုိင္ၾကားခဲ့ရပါသည္။ ကြယ္လြန္သူ ပညာေရးညီမငယ္အတြက္ ဂုဏ္ယူမိ ပါသည္။ နာေရးကုန္က်စရိတ္အားလုံးကုိ ေက်းရြာမွ အလုံးစုံက်ခံေၾကာင္း ၾကားသိရျပီး ရွမ္းထုံးစံ ဗမာထုံးစံမ်ားျဖင့္ ခမ္းခမ္းနားနား စနစ္တက် စိတ္ပါလက္ပါ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပး ၾကသည္ကုိေတြ႕ရသျဖင့္ ဆရာမၾကီးႏွင့္ပညာေရးကုိ နားလည္ ကူညီေပးေသာ ရပ္ရြာကုိလည္း အထူးေလးစား၍ အသိအမွတ္ျပဳမိပါသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ (၂၄) ႏွစ္ခန္႕ ကၽြန္ေတာ္ မူလတန္းျပဆရာဘ၀ တြင္ ဤရြာကေလးကုိ ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ဖူးပါသည္။ ယခုကဲ့သို႕တုိက္တာအေဆာက္အဦး လွ်ပ္စစ္မီးလည္းမရွိေသးသလုိ ပညာေရးမွာလည္း ႏုံခ်ာလွပါသည္။ ၄င္းကာလတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ သူငယ္ခ်င္းဆရာမေလးတစ္ဦး တာ၀န္က်ခဲ့ဖူးပါသည္။ ေက်ာင္းမွာ လယ္ကြင္းထဲ တြင္ရွိျပီး အမုိးသာရွိျပီး အကာမရွိဘဲ ေက်ာက္သင္ပုန္းႏွစ္ခ်ပ္ျဖင့္ ေလထဲမုိးထဲတြင္ ဆရာမေလးတစ္ဦးထဲသင္ၾကားေနရသလုိ ဆရာမေလး၏ စား၀တ္ေနေရး အဆင္မေျပေၾကာင္း သိခဲ့ရဖူးပါသည္။ ယေန႕အခ်ိန္အခါတြင္ ယခင္ႏွင့္ အိပ္မက္ပမာ ေျပာင္းလဲတုိးတက္ေနေသာ ရပ္ရြာႏွင့္ ေဒသ၏ အေတြးအေခၚႏွင့္ ပညာေရးပူးေပါငးမွဳ ေအာင္ျမင္ေနမွဳကုိ ေတြ႕ခဲ့ရသျဖင့္ လြန္စြာ၀မ္းသာမိပါသည္။
သို႕ေသာ္လည္း အသက္(၃၈) ႏွစ္အရြယ္ ရပ္ရြာေဒသအက်ိဳး အစြမ္းကုန္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္သည့္ အရြယ္ရွိသည့္ပညာေရးညီမငယ္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီးေဒၚေအးသီတာထြန္းကြယ္လြန္ခဲ့ျခင္းအတြက္
ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ လည္းေကာင္း ပညာေရးဌာနအတြက္လည္းေကာင္း ပညာေသာက္စုိ႕လူလားေျမာက္ၾကမည့္ ကေလးငယ္ မ်ားအတြက္လည္းေကာင္း လြန္စြာႏွေျမာမိပါသည္။ ဆုိင္ကယ္ေမးသုိင္းၾကိဳး ေကာင္းစြာ မတပ္ခဲ့သည့္အတြက္ဟု အဆုံးတြင္ အေျဖတစ္ခု ရရွိခဲ့ပါသည္။
တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အေသးအဖြဲေလးမ်ားသည္ ဘ၀တစ္ခုလုံးကုိ ေျပာင္းလဲသြားႏုိင္သည္ကုိ ဤသည္က အေတြ႕အၾကံဳတစ္ခုရခဲ့ပါသည္။
အေၾကြေစာေသာပန္းတစ္ပြင့္ သုိ႕မဟုတ္ ပညာေရး ညီမငယ္ ယန္းခမ္းအမက၏
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီး ေဒၚေအးသီတာထြန္း ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ ၊ ဘ၀အဆက္ဆက္ ပညာပါရမီျဖည့္ဆည္းသူ ျဖစ္ပါေစဟု ဆုေတာင္းရင္း ေၾကကြဲစြာျဖင့္ ေဆာင္းပါးကုိ နိဂုံးခ်ဳပ္အပ္ပါသည္။
ေဆာင္းပါးရွင္ - ျမတ္မ်ိဳးျမင့္မာန္
0 comments:
Post a Comment