စဥ္းစားၾကည္႔ၾကရေအာင္
ႏိုင္ငံတကာရဲ႔ နံမည္ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ပတ္သက္တာ.........၊
ဂ်ာမန္ေတြဆိုရင္..
ထုတ္လုပ္သမွ်စိတ္ခ်ရတယ္၊အရည္အေသြးကိုခ်ျပီး ေစ်းခ်ေရာင္းတာမ်ဳိးမလုပ္ဘူး၊
made in Germany ဆိုရင္စိတ္ခ်လိုက္ေတာ႔၊အဲသလိုနံမယ္မ်ဳိးရေအာင္လုပ္တယ္၊
အဂၤလိပ္ဆိုရင္ေရာ....၊
တိက်တယ္၊အခ်ိန္ေလးစားတယ္၊ ကတိတည္တယ္၊စည္းကမ္းရွိတယ္၊
ဒီေတာ႔လဲေနမ၀င္အင္ပါယာျဖစ္ခဲ႔တာေပါ႔၊
ဒို႔အာရွမွာေရာ၊ ေတာင္ကိုးရီးယား ဆို အလုပ္သိပ္လုပ္လြန္းတဲ႔လူမ်ဳိး၊မပ်င္းဘူး၊
ေရသာမခိုဘူး၊ အလုပ္ဆို ဇြဲခတ္တဲ႔လူမ်ဳိးအျဖစ္ နံမယ္ၾကီးတယ္၊
သည္ေတာ႔ကာ ဒို႔ လူမ်ဳိးရဲ႔ အေျခအေနကို မ်က္လံုး၀င္႔မိတာေပါ႔၊
ဘာလဲ၊ ဒို႔လူမ်ဳိးရဲ႔ အထိမ္းအမွတ္က ဘာျဖစ္မလဲ..၊
ထုတ္လုပ္တဲ႔ဟာေတြစိတ္ခ်ရသလား၊ ဒီမွာစေမးရမွာက
ဗမာေတြဘာထုတ္လုပ္သလဲ၊ ရြာလြတ္ကေဆးတံလား၊တုတ္ေကာက္လား၊
ေကာင္းသလားေပါ႔၊ မဆိုးပါဘူး လုပ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ႔လုပ္တာပဲလို႔ပဲေျဖရမယ္၊
ဒါေပမဲ႔လဲမဟုတ္ေသးဘူး၊ တိက်တဲ႔ ႏိုင္ငံတကာစံနဲ႔ခ်ိန္ထိုးျပီးၾကည္႔ရင္
မဟုတ္ေသးဘူး၊ စံမ၀င္ေသးဘူး၊
ဒီေတာ႔ ကတိတည္သလား၊အခ်ိန္တိက်သလား၊စည္းကမ္းရွိသလား၊
အလုပ္ကိုဇြဲခတ္လုပ္သလား၊ မဟုတ္ေသးဘူး၊ အားမရေသးဘူး၊
ၾကိဳးေတာ႔ၾကိဳးစားခဲ႕တာပဲ၊ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ က '' မဟာ'' ဆိုတဲ႔သီခ်င္းနဲ႔ အုတ္ပံုၾကီးျဖစ္ေနတဲ႔
ပုထိုးေတာ္ၾကီးေရွ႔မွာ အားနဲ႔မာန္နဲ႔ လက္ေမာင္းၾကြက္သားထုတ္ျပေနတာၾကည္႔ျပီး
ေနရထိုင္ရခက္လို႔စပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ရေသးတယ္၊ ဒါလဲမဟုတ္ေသးဘူး၊
ဂီတ၊အားကစား၊ပန္းခ်ီ၊ စက္မႈ၊လက္မႈပညာ စသျဖင္႔ေတြမွာေရာ၊
ဒါလဲ ေျပာမရေသးဘူး၊
အဲသည္ေတာ႔ အထိမ္းအမွတ္ မရွိဘူးလား၊
ဗမာဆို ဒါပဲ လို႔ေျပာႏိုင္တဲ႔ အထိမ္းအမွတ္မရွိဘူးလား၊
စိတ္ကူးေပါက္ေပါက္နဲ႔ ပစ္တိုင္းေထာင္၊ျခင္းလံုး၊ ငပိရည္၊မုန္႔ဟင္းခါး
စသျဖင္႔ေတြ ေျပာခ်လိုက္ရမလား၊ ဒါလဲမဟုတ္ေသးဘူး၊
ဒီအခါ မွာ ႏိုင္ငံတကာလွည္႔ခဲ႔တံုးကအေတြ႔အၾကံဳ တစ္ခုကို
ၾကက္သီးေမႊးညွင္း ထစြာနဲ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္၊
ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံကပါ လို႔ဆိုလိုက္တာနဲ႔......ပညာတတ္မ်က္ႏွာျဖဴခပ္မ်ားမ်ားက
လတ္ဆတ္စြာ၊တက္ၾကြစြာ၊ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ အားပါးတရေျပာၾကတာကေတာ႔.......''ဦးသန္႔၊ ဦးသန္႔၊
ဦးသန္႔ လူမ်ဳိးေပါ႔၊ဟုတ္လား''တဲ႔၊ ''ကုလသမဂ မွာ သိပ္ေတာ္ခဲ႔တဲ႔ ဦးသန္႔ရဲ႔ ၊ ဦးသန္႔ရဲ႔အမ်ဳိးေတြေပါ႔၊
ဟုတ္လား '' တဲ႔၊
ကၽြန္ေတာ္ အရွင္လတ္လတ္ နတ္ျပည္ေရာက္သြားခဲ႔ပါတယ္ဗ်ာ...။
(မင္းေအးျငိမ္းေစ်)

Posted in: